W połączeniu sworzniowym, jednostronnie utwierdzonym na powierzchni walcowej obliczeniom podlega średnica sworznia z warunku na zginanie oraz wymiary powierzchni utwierdzającej z warunku na naciski powierzchniowe.

Średnica sworznia „d” jest obliczana z następującego warunku:

gdzie:

Wx – wskaźnik wytrzymałości przekroju okrągłego. Dla innych kształtów wskaźniki dostępne tutaj>,

k_g – naprężenia dopuszczalne na zginanie dla materiału sworznia w [Pa],

P – siła obciążająca połączenie w [N].

stąd:

W przypadku dodatkowej siły rozciągającej lub ściskającej (siła „P” nie jest prostopadła do osi sworznia) średnicę sworznia należy obliczać z warunku na naprężenia złożone, przedstawionego tutaj>

Maksymalne naciski, działające na powierzchnię utwierdzenia występują na krawędzi otworu. Ich wielkość zależy od głębokości osadzenia sworznia. W związku z tym głębokość osadzenia można obliczyć z warunku wytrzymałościowego na naciski powierzchniowe:

gdzie:

k_d – naciski dopuszczalne dla materiału ucha w [Pa].

Końcowym etapem obliczeń wytrzymałościowych jest dobór sworznia o średnicy większej bądź równej „d” oraz długości czynnej większej od 2l+c. Odpowiednie wymiary sworzni podano tutaj>.