Połączenia wciskowe

Połączenia wciskowe należą do połączeń kształtowych bezpośrednich. Oznacza to, że połączenie odbywa się bez elementu pośredniczącego, dzięki tarciu wywołanemu wzajemnemu naciskowi łączonych elementów. Nacisk wywołany jest poprzez odpowiednie tolerowanie wymiarów w ten sposób, że wymiar wewnętrzny jednego elementu jest zawsze mniejszy od wymiaru zewnętrznego drugiego elementu w połączeniu.

Ze względu na sposób montażu połączenia wyróżnia się:

• połączenia wtłaczane, które łączy się przez odpowiednie zadziałanie siłą,
• połączenie skurczowe, wykorzystujące rozszerzalność termiczną metali, które łączy się przez ogrzanie piasty i/lub schłodzenie wału, połączenie a następnie wyrównanie temperatury.

Zaletami połączenia wciskowego są dokładna współosiowość łączonych elementów, brak dodatkowych elementów pośredniczących w połączeniu, duża obciążalność złącza siłami zmiennymi i udarowymi oraz brak karbów. Do wad połączenia należy zaliczyć konieczność zachowania dużych dokładności wymiarów i małych chropowatości powierzchni, wrażliwość na temperaturę pracy w przypadku łączenia elementów wykonanych z różnych materiałów, możliwość zatarcia podczas montażu oraz koncentracja naprężeń na krawędziach połączenia.

Można wyróżnić dwa rodzaje zadań projektowych połączeń wciskowych:

• Obliczenie obciążenia potrzebnego do rozłączenia połączenia wciskowego
• Obliczenie wymaganej tolerancji wymiarów elementów w połączeniu o zadanym obciążeniu